Een van die waarhede wat die Skrif in lesers se harte wil ingrafeer, is dat Christus persoonlik, liggaamlik en histories opgestaan het uit die dood. Wat 'n triomfantelike vers is Mk 16:6 nie: "Hy is uit die dood opgewek. Hy is nie hier nie!"
Al vier die Evangelies beskryf dit uitvoerig. In Handelinge is dit saam met die kruisiging keer op keer aan die hart van die apostels se prediking (vgl. o.a. Hd 2:29-32; 3:15; 5:30). Dis geen wonder nie, want hulle het uitdruklik opdrag gehad om daarvan te getuig (Lk 24:46-48) en het dit duidelik as 'n absolute prioriteit verstaan. Toe 'n opvolger vir Judas Iskariot aangewys moes word, is sy taak en kwalifikasies in soveel woorde uitgespel: hy moes 'n oog- en oorgetuie van Jesus se lewe en werk wees; en van alles wat hy beleef het, moes hy veral van die opstanding gaan getuig (Hd 1:21-22).
In die briewe kom die opstanding gereeld ter sprake en die betekenis daarvan word haarfyn uitgewerk. Gewis het die apostels in 'n persoonlike, liggaamlike en historiese opstanding geglo en daarvan getuig - en dit saam met kruis en Pinkster as die essensie van die evangelie beskou.
Waarom so belangrik?
Daar is veral 3 redes waarom dit lewensbelangrik is dat Jesus Christus waarlik opgestaan het - en waarom Christene deur die eeue dit so glo en preek.
● Dit is die onomstootlike bevestiging van die Here Jesus se persoonlike aansprake.
Sonder blik of bloos het Jesus dikwels verbysterende aansprake gemaak. Hoeveel maal het Hy nie gesê dat Hy die Seun van God en God die Seun is; dat Hy vervulling van Ou Testamentiese profesieë is; en dat Hy die wêreld se Regter is nie?
Sou hierdie aansprake nie wáár wees nie, is niks wat Hy ooit gesê het werklik betroubaar nie, allermins Sy beloftes. Hoe kan ons weet dis waar?
Op aarde is Sy aansprake deur talle asemrowende tekens en wonders bevestig. En dit moes beslis Sy dissipels gehelp het in hulle geloof.
Maar dan word Hy gekruisig en sterf! En almal twyfel. Is dit die einde van net nóg 'n versteurde se grootheidswaan? Die Emmausgangers het byvoorbeeld hiermee geworstel: "Ons het so gehoop dat dit Hý is wat Israel sou verlos" (Lk 24:21).
Op die derde dag gebeur die grootste en finaalste van alle tekens egter! Dit is presies wat Hy lank tevore belowe het (Jh 2:18-22). Sy opstanding was die onbetwisbare bevestiging van Sy hemelse gesag en sending. Die Emmausgangers verstaan dit as hulle Hom herken. En hulle hardloop al die pad terug Jerusalem toe - 12 km - net om te gaan vertel: Hy is presies wie en wat Hy gesê het Hy is!
Ja, ja, ek weet ons was nie daar om die wonders en die opstanding te beleef nie. Ons moet bloot glo! Dankbaar is ek vir die woorde aan Tomas: "Gelukkig is dié wat nie gesien het nie en tog glo."
● Dit is die onfeilbare waarborg dat Sy middelaarswerk deur die Vader aanvaar is.
Is daar regtig vir my versoening gedoen? Kan ek regtig die dood met vertroue tegemoet gaan? Die Nuwe Testament antwoord duidelik: As jy in Christus ingevlug het, vir seker! Waarom? Hy het opgestaan!
Die Jode het eeue gewag vir die Messias. Ten spyte van die volk se aanvanklike opgewondenheid oor Jesus, raak hulle algaande ontnugter, want Hy vestig nie die nuwe politieke bedeling wat hulle verwag het nie. Die kruisiging, teken van God se vervloeking (Dt 21:23), is dan die laaste strooi. Tog, as hulle Hom spottend uitdaag om van die kruis af te kom (Lk 23:35-36), sit daar nog 'n sprankie hoop in. Sou Hy nie dalk op hierdie dramatiese oomblik met 'n goddelike kragtoer kom nie? Maar Hy sterf!
Die opstanding is egter God se uitverkiesende handeling. Dít is die Vader se proklamering dat die Seun Sy reddingsmissie volmaak voltooi het (Rm 1:4; Hd 17:31). Alle eise van geregtigheid is bevredig - die uitverkorenes is onomkeerbaar losgekoop!
Sonder die opstanding het ons geen versekering gehad dat Christus se werk enige gewig by God dra nie - maar nou staan dit vaster as die berge!
● Dit is Christus se toetrede tot 'n volgende, absoluut noodsaaklike fase van ons verlossing.
Terwyl die regsbasis vir die uitverkorenes se verlossing finaal daargestel is aan die kruis, word die uitwerk daarvan eers met hulle heerlikmaking voltooi. Met hierdie werk bly Christus steeds besig.
Hoe werk Hy hier op aarde uit wat uitstaande is? Hy doen dit deur die werk van die Heilige Gees! (Hd 2:32-36). Die Nuwe Testament is vol hiervan.
As Profeet is Hy Here van die oes, wat werkers in die oes uitstuur om die evangelie aan alle nasies te verkondig (Mt 9:36-38). As Priester tree Hy vir ons by die Vader in, ten einde ons in volkomenheid in (Gr) te red (Hb 7:25; vgl. ook Jes 53:12; Rm 8:34; Hb 9:24; 1Jh 2:1). As Koning regeer Hy oor ons, onderwerp Hy Sy vyande en oordeel Hy hulle (Hd 17:30-31; 1Kor 15:24-28; Ef 1:20-23).
Elke Christen weet die Here moes sterf sodat mense gered kan word, maar hoeveel besef dat dit net so noodsaaklik was dat Hy weer moes léwe!
Sonder die opstanding - alles tevergeefs
In 1 Kor 15:12-19 werk Paulus die implikasies uit indien Christus nie sou opgestaan het nie (v. 14,17). Vernietigend sou die implikasies vir ons geloof wees.
• Die apostels se prediking was dan sonder inhoud en gevolglik tevergeefs (v.14). Hulle navolgers - tot vandag toe - het dan 'n leuen geglo en 'n dooie verlosser vertrou.
• Ons geloof was dan tevergeefs (v.14). Die hand waarmee ek weer en weer na Christus gryp, het dan net lug gegryp. Die wedergeboorte waarvan ek getuig, was dan net bluf; die heerlikmaking waarop ek hoop, bloot 'n lugspieëling; my kruisdra en self-aflegging, absoluut futiel!
• Ons was dan nog gevangenes van ons sondes (v.17). Dan was ek steeds geestelik dood en in slawerny van my vlees, die wêreld en die duiwel - en steeds onder die toorn van God (Ef 2:4-10).
• Diegene van wie ons glo dat hulle in Christus gesterf het, sou verlore wees (v.18). Waarom? Omdat die Vader dan nooit Christus se middelaarswerk aanvaar het nie!
● "Wag!", protesteer iemand. "Ons het darem Sy inspirerende lering en voorbeeld. Hoeveel armer sou ons nie gewees het sonder die veredelende invloed van, byvoorbeeld, die bergpredikasie nie! Al sou Hy nie opgestaan het nie, leef Hy ten minste voort in ons harte, ons herinneringe, ons medemenslikheid."
So 'n argument hou egter geen troos vir Paulus in nie, en sy respons is eenvoudig: "As ons net vir hierdie lewe ons hoop op Christus vestig, is ons die bejammerenswaardigste van alle mense" (1Kor 15:19). Waarom? Vir hom (onthou, hy skryf onder inspirasie van die Gees) verdwerg die behoefte aan 'n beter wêreld voor sy allesoorheersende nood, nl. verlossing van sondes, vrywaring van God se toorn, en beërwing van die ewige saligheid!
Die apostel kan tot net een slotsom kom: "As die dooies nie opgewek word nie, laat ons eet en drink, want môre sterf ons!" (v.32).
Kennelik het sy Christenskap nie oor 'n beter wêreld gegaan nie, maar oor 'n salige hiernamaals!
Die historisiteit van die opstanding
Ons móét dus weet! Het Hy régtig opgestaan - persoonlik, liggaamlik, histories? Hoe kan ons vasstel, waar kan ons uitvind?
Daar is meer hieroor te sê, maar ek hou by die Bybelse argument. Honderde mense het die opgestane Christus gesien, en wanneer die apostels daarvan getuig, leef die meeste van hulle steeds - om die egtheid en betroubaarheid van die apostoliese getuienis te bevestig (1Kor 15:5-8).
Natuurlik leef die apostels vandag nie meer nie, maar ons het hulle geskrifte, waarvan die historiese outentisiteit bo alle twyfel vasstaan.
Wat beteken die opstanding van Christus vir my lewe hier en nou?
● Party teoloë sê dat Jesus net in die herinneringe van die vroeë kerk opgestaan het.
Daar was wel 'n tyd toe Jesus se dissipels nét herinneringe aan Hom gehad het, niks meer nie. Dit het drie dae geduur - tussen kruis en opstanding. En hulle was die mees moedelose en uitsiglose mense in Palestina! Die oomblik toe hulle egter besef dat Hy opgestaan het, het alles verander. Hulle is gelanseer om onstuitbaar doelgerig van die mees dinamiese en invloedrykste lewens ooit te leef.
Herinneringe kon hulle nie troos of inspireer nie - dit was die wete dat Hy régtig opgestaan het!
● Die opgestane Christus heers in hulle wat aan Hom behoort - met ingrypende, ervaarbare en waarneembare effekte!
Wat is die aard van hierdie effekte? Paulus werk dit o.a. in Rom 6 en Ef 1:19-2:7 uit.
In Rom 6 sê hy dat die gelowige nie net saam met Christus gekruisig is nie, maar dat hy ook saam met Hom opgestaan het. En wat is die gevolg? Hy kán eenvoudig nie in sonde volhard nie, maar lei 'n nuwe lewe (v.4), 'n lewe van heerskappy oor sonde.
Ons kan eenvoudig nie daarvan wegkom nie: 'n Ware Christen se lewe is ánders as die van die ongelowiges - en dit het enorme getuieniswaarde.
Wat beteken Christus se opstanding vir my in die hiernamaals?
● As ek in Christus is, het ek alle rede om seker te wees van ook mý toekomstige opstanding!
Volgens 2Tim 1:10 het die Here deur Sy opstanding die mag van die dood verbreek. En 1Kor 15:20-23 verseker ons dan dat daar 'n onbreekbare band is tussen Sý opstanding en die opstanding van diegene in Hom (vgl. ook Rm 8:11).
Sy opstanding en ons opstanding is bloot twee fases van een en dieselfde proses - die vervolmaking van God se nuwe mensheid: Hy, die Eersteling, en Sy gemeente wat mettertyd volg!
● As ek in Christus is, sal die Vader my aanvaar soos Hy Sy Seun aanvaar het.
Almal sal opstaan en vir ewig leef (Jh 5:28-29), maar nie almal sal aanváár word nie. Vir diegene in Christus is daar egter geen veroordeling nie, maar heerlike liefdesaanvaarding!
In Rm 8:31-34 daag Paulus as 't ware die hele wêreld uit om Saulus die moordenaar skuldig te bewys. Sy argument kom hierop neer: Wie sal my veroordeel met só 'n Middelaar? Ek het in Hom ingevlug; ek skuil in Hom; ek is met Hom verenig deur die geloof. Wat van Hom waar is, is van my waar! Wie my skuldig wil bevind, moet Hóm eers skuldig bevind. Nee, vir God se verwerping vrees ek nie. Hy het my Plaasvervanger se offer aanvaar; Hy het dit bekragtig deur Hom op te wek - gewis sal Hy my ook opwek en aanvaar!
Is Christus se opstanding sentraal in jou diepste oortuigings (net soveel soos die kruis)? Is Sy opstanding die hoeksteen van jou salige hoop?
Nico van der Walt
* Nico v/d Walt onderskryf die historiese, internasionale en reformatoriese 1689 Baptistebelydenis, asook die Belydenis van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gelowiges in Suider-Afrika.
* Subskripsies, adresveranderings, kansellasies en korrespondensie: Postnet Suite No.148, Privaatsak X1, Northcliff, 2115.
E: nico.vanderwalt@reformed.org.za ; Tel. 011 476 2907; 082 848 9396.
* Blogs: www.e-preke.blogspot.com (met skakels na nóg 4 blogs)
* Weekliks word 'n preek soos hierdie wêreldwyd en gratis per e-pos gestuur aan mense wat dit persoonlik aangevra het.
* Geen kopiereg. Dupliseer gerus. Of stuur elektronies verder.
* Preekopnames: E: info@nunide.org.za ; T: 012-808 3906
Sunday, March 31, 2013
Friday, March 29, 2013
E-PREEK No.250 - JH 19:28-37 - DIT IS VOLBRING!
Vandag is Goeie Vrydag. Ons dink met dankbaarheid terug aan Jesus Christus se kruisiging, toe Hy die ewige dood wat ons verskuldig was, namens ons ondergaan het.
Ten diepste is dit waarom Hy mens geword het - Hy het gekom om te kom sterf. Ja, ja, Hy het vir ons gewys hoe om te leef - dwarsdeur Sy openbare bediening het Hy vir ons geleer hoe lyk 'n lewe wat Hom behaag en verheerlik. Maar dit was ondergeskik aan Sy eintlike motivering en doel. Ek sê weer, Hy het gekom om te sterf.
● Wat ek nou wil doen, is om aan te toon dat Christus se kruiswerk absoluut genoegsaam is vir die redding van die heel ergste sondaars wat hierdie wêreld ooit gesien het. Maar, natuurlik, dan moet so 'n sondaar sy algehele vertroue in die verdienste van Christus stel, sonder om enigsins op enige eie-verdienste staat te maak.
Eers dan, en niks vroeër nie, skuif die hele kwessie van gehoorsaamheid en goeie werke in die prentjie in. Ek beklemtoon dit só, omdat daar so baie kerkmense is vir wie Christenskap feitlik uitsluitlik gaan oor 'n lewe van goeie werke en godsdiens. 'n Duisend maal, nee! Jesus Christus het nie bloot gekom om ons voor te gaan in binne-wêreldse moraliteit nie, uiters belangrik - lewensbelangrik! - soos dit is. Maar hieroor het ons dit nie nou nie.
Nee, Hy het gekom om te sterf!
Jesus se enkelhartige gerigtheid
● In Mt 20:28 sê die Here Jesus self vir ons waarom Hy na hierdie wêreld toe gekom het: om "Sy lewe te gee as losprys vir baie mense."
● Die Here se wonderlike publieke bediening van barmhartigheid en goeie werke was alles 'n voorspel tot Sy uiteindelike verwerping, veroordeling en finale teregstelling. Sy kruisdood was die klimaks en hoofonderwerp van die goeie nuus, oftewel die evangelie. Oor en oor vertel die Evangelieskrywers hoe die Here Jesus, veral tydens die laaste maande van Sy bediening, Sy dissipels op die hart gedruk het dat die eintlike doel van Sy koms na hierdie wêreld toe was om te kom sterf.
• Onmiddellik na die uiters betekenisvolle moment, as Petrus namens die dissipels bely, "U is die Christus, die Seun van die lewende God" (Mt 16:16), sê Hy in al drie die Sinoptiese Evangelies: "Van toe af het Jesus dit duidelik vir Sy dissipels begin stel dat Hy Jerusalem toe moet gaan en baie moet ly ... en dat Hy doodgemaak moet word ..." (Mt 16:21; Mk 8:31; Lk 9:22).
• Net hierna lees ons dat Hy op die berg van verheerliking met Moses en Elia oor Sy "uitgang" praat (Gr. exodus) wat Hy "in Jerusalem sou voltooi" (Lk 9:31). En kort daarna sê Hy dit nogeens vir Sy dissipels (Mt 17:22-23; Mk 9:31; Lk 9:44).
● Mens kan dit verstaan dat die dissipels Sy woorde nie kon begryp nie. Volgens hulle sou dit die mislukking van Sy sending beteken. Want in hulle agterkoppe was nog altyd die verwagting dat Hy in daardie dae Sy koninkryk hier op aarde gaan oprig. Selfs ná Sy opstanding het hulle steeds vir Hom gevra, "Here is dit nou die tyd dat U weer die koninkryk vir Israel gaan oprig?" (Hd 1:6).
Mens kan verstaan, dat Jesus moes sterf, was sekerlik vir hulle ondenkbaar en verwarrend. Maar, uiteraard, toe die Evangelies jare later geskryf is, het hulle al goed begryp waaroor alles gegaan het.
● As Jesus se onwrikbare gerigtheid dan was om
met Sy versoeningsdood die uitverkorenes as ewige bruid vir Hom los te koop, moet die vervolmaking van ons erfenis in Hom mos ook óns enkelhartige passie wees - naamlik die ewige heerlikheid saam met Hom as Sy bruid. Dit móét tog, nie waar nie!
Luister na Hb 12:1-3: "... laat ons die wedloop wat vir ons voorlê met volharding hardloop, die oog gevestig op Jesus die Begin en Voleinder van die geloof. Ter wille van die vreugde wat vir Hom in die vooruitsig was, het Hy die kruis verduur sonder om vir die skande daarvan terug te deins ... Hou Hom voor oë ..."
Ou Testamentiese Messiaanse profesieë
● Eintlik moes die Here Jesus se gerigtheid nie 'n verrassing vir Sy dissipels gewees het nie. Die Ou Testament is immers vol profetiese vooruitskouings na die komende Messias en Sy lyding.
• Reeds direk na die sondeval reageer Adam in die geloof op God se belofte (Gn 3:20). Hy noem sy vrou "Eva": lewegewer (Hb). Daarmee bely hy sy geloof dat sy vrou die grootmoeder gaan word van die lewendes - en veral van die Saad wat die slang se kop gaan vermorsel - díé Lewende (Gn 3:15).
God aanvaar Adam se geloofshandeling. Hy maak vir hulle velklere (21). Daarvoor moet Hy diere slag - waarskynlik 'n vooruitwysing na die komende offerstelsel, wat weer vooruit gewys het na Christus se groot offer. Die Hebreeuse woord "versoening" beteken immers om te bedek.
• Sentraal in die offerdiens was die boodskap dat die dood van 'n plaasvervangende offer - wat God self sou voorsien - in die volheid van die tyd versoening tussen Hom en Sy volk sou bewerkstellig.
• Dan was daar die talle Messiaanse profesieë. Van hulle is geeneen meer duidelik as die Kneglied van Jes 52:13-53:12 nie. En let op hoe uitdruklik Sy plaasvervangende lyding uitgespel word en dat Hy die sondes van baie op Hom sou neem (53:4-6, 12).
Die apostoliese prediking
Die Here se kruisdood om vir Hom 'n bruid los te koop, en Sy opstanding, was die hart van die apostoliese prediking.
Net 'n enkele voorbeeld of twee. In 1Kor 1:23 skryf die apostel: "... maar ons verkondig Christus wat gekruisig is. Vir die Jode is dit 'n aanstoot en vir die ander is dit onsin...".
En dan in die volgende hoofstuk: "Ek het my voorgeneem om met julle oor niks anders te praat nie as oor Jesus as die Christus, en wel oor Hom as die gekruisigde" (2:2).
Dit is volbring!
● Die Here word dan inderdaad buite Jerusalem gekruisig. En net voordat Hy finaal sterf, roep Hy die mooiste woord in die ganse Bybel uit: "Tetelestai!" (die sesde kruiswoord - Jh 19:30). Dit beteken: "Dit is volbring!", maar in Grieks is dit 'n enkele woord.
Kom ons besin kortliks oor hierdie uitroep.
• Die werkwoordstyd is die perfektum, wat in Grieks nie net wil beklemtoon dat die werk waarvoor Hy gekom het, afgehandel is nie, maar veral ook dat die gevolge daarvan vir altyd sal voortduur.
• Hierdie is dus nie die weeklaag van iemand wat oorwonne boedel oorgee nie. Dit is die dankbare jubeling van Een wat weet dat die taak waarvoor Hy gekom het triomfantelik afgehandel is en dat dit vir altyd so sal bly. Niemand - ook nie Satan en sy hordes demone - kan Sy werk ongedaan maak nie.
• Die talle Ou Testamentiese Messiaanse profesieë is almal vervul - behalwe natuurlik die wat moet wag vir die Koning se terugkoms. Die tipes en skaduwees en beeldspraak van Ou Testamentiese godsdiens word finaal soos vergeelde ou dokumente weggesluit in God se kluis van vergetelheid.
• Niks, maar niks, is uitstaande nie. Die aktiewe en passiewe gehoorsaamheid wat Sy vader van elke mens vereis voordat hy of sy gered kan word, is in Hóm vervolmaak. God se wet is vervul. En die vloek vir oortreding daarvan is namens dermiljoene lewens vanuit alle eeue en nasies gedra.
• Die pad na die ewige saligheid saam met hulle hemelse Bruidegom, is finaal en permanent oopgestoot vir elke begenadigde van God. En geen valhek sal ooit daar opgerig word nie.
• Waarlik, hierdie is die hoogtepunt van Johannes se evangelie - indien nie van die hele Bybel nie! Die enigste uitsondering is dalk die oomblik van Christus se opstanding.
Ten slotte
Nou mag daar tog mense onder ons wees wat wonder of Jesus se kruisdood werklik alles afgehandel het - mense wat wonder of jy nie tóg darem iets van jou kant af moet bydrae nie. Daar mag mense wees wat wonder of ons nie dalk te veel van Jesus se uitroep, "dit is volbring!", maak nie. Per slot van rekening is daar so ontsaglik baie op die spel vir 'n mens, dat jy eenvoudig nie kan bekostig om hier 'n fout te maak nie.
Vir seker moet ons hierdie dinge glo - net gló - as ons gered wil word. Maar tog kom die Vader sulke Thomasse tegemoet. En is ons nie maar almal twyfelaars nie? Hoe doen Hy dit?
● As die Here Jesus die laaste asem uitblaas, skeur die voorhangsel in die tempel - van bo na onder. Hoe kom dit ons kleingeloof tot hulp?
Eerstens, die feit dat dit van bo na onder skeur, sê vir ons dat dit God self is wat dit skeur.
Tweedens maak dit die pad na die allerheiligste oop - die woonplek van God alléén tot op daardie moment. Net die hoëpriester kon eenmaal per jaar met 'n offer daar ingaan. Nou egter is dit oop vir elke kind van God om toe te tree - net wanneer hy wil.
● Dat hierdie 'n geweldige moment is, blyk uit die feit dat die aarde skud en die rotse uitmekaar bars. En baie gelowiges wat dood was, word opgewek - om daarmee te toon dat die dood van Jesus as die Middelaar die opstanding van diegene wat deur 'n ware geloof vir altyd met Hom verenig is, onomkeerbaar waarborg.
● Net 'n laaste versekering. Die eeue-oue Psalm wat Jesus in Sy vierde kruiswoord aanhaal, sluit wonderlik vertroostend af. Psalm 22:23-32 beskryf die verlossingsvreugde en ewige sekuriteit van God se begenadiges. En dan eindig die Psalm, wat begin met "My God, my God, waarom het U my verlaat?", met 'n enkele Hebreeuse woord - vertaal met, "Hy het dit gedoen!" (OAV).
En dan kom die Septuaginta - die Griekse vertaling van die Ou Testament - eeue later, maar tog ook meer as twee eeue vóór die Here Jesus se kruisdood, en vertaal hierdie enkele Hebreeuse woord met 'n enkele Griekse woord: "tetelestai!".
● Waarlik, versoening deur Christus se gestorte bloed aan die kruis, sal steeds die hart van die evangelienuus bly, die skerp punt van alle ware prediking, die tema van die verordeninge van doop en nagmaal, en die inhoud van ons lofprysing - tot in ewigheid. Soos Op 4 & 5 dit stel: Die ouderlinge, en die lewende wesens, en tienduisende maal tienduisende engele, en alle skepsele in die hemele en op aarde, sal die Lam se lof besing: "U is waardig om die boek te neem en die seëls daarvan oop te maak omdat U geslag is en met U bloed mense vir God losgekoop het uit elke stam en taal en volk en nasie." En die hele skepping sal uitroep: "Aan Hom wat op die troon sit, en aan die Lam behoort die lof en die eer, die heerlikheid en die krag, tot in alle ewigheid."
Nico van der Walt
* Nico v/d Walt onderskryf die historiese, internasionale en reformatoriese 1689 Baptistebelydenis, asook die Belydenis van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gelowiges in Suider-Afrika.
* Subskripsies, adresveranderings, kansellasies en korrespondensie: Postnet Suite No.148, Privaatsak X1, Northcliff, 2115. E: nico.vanderwalt@reformed.org.za ; Tel. 011 476 2907; 082 848 9396.
* Blogs: www.e-preke.blogspot.com (met skakels na nóg 4 blogs)
* Weekliks word 'n preek soos hierdie wêreldwyd en gratis per e-pos gestuur aan mense wat dit persoonlik aangevra het.
* Geen kopiereg. Dupliseer gerus. Of stuur elektronies verder.
* Preekopnames: E: info@nunide.org.za ; T: 012-808 3906
Ten diepste is dit waarom Hy mens geword het - Hy het gekom om te kom sterf. Ja, ja, Hy het vir ons gewys hoe om te leef - dwarsdeur Sy openbare bediening het Hy vir ons geleer hoe lyk 'n lewe wat Hom behaag en verheerlik. Maar dit was ondergeskik aan Sy eintlike motivering en doel. Ek sê weer, Hy het gekom om te sterf.
● Wat ek nou wil doen, is om aan te toon dat Christus se kruiswerk absoluut genoegsaam is vir die redding van die heel ergste sondaars wat hierdie wêreld ooit gesien het. Maar, natuurlik, dan moet so 'n sondaar sy algehele vertroue in die verdienste van Christus stel, sonder om enigsins op enige eie-verdienste staat te maak.
Eers dan, en niks vroeër nie, skuif die hele kwessie van gehoorsaamheid en goeie werke in die prentjie in. Ek beklemtoon dit só, omdat daar so baie kerkmense is vir wie Christenskap feitlik uitsluitlik gaan oor 'n lewe van goeie werke en godsdiens. 'n Duisend maal, nee! Jesus Christus het nie bloot gekom om ons voor te gaan in binne-wêreldse moraliteit nie, uiters belangrik - lewensbelangrik! - soos dit is. Maar hieroor het ons dit nie nou nie.
Nee, Hy het gekom om te sterf!
Jesus se enkelhartige gerigtheid
● In Mt 20:28 sê die Here Jesus self vir ons waarom Hy na hierdie wêreld toe gekom het: om "Sy lewe te gee as losprys vir baie mense."
● Die Here se wonderlike publieke bediening van barmhartigheid en goeie werke was alles 'n voorspel tot Sy uiteindelike verwerping, veroordeling en finale teregstelling. Sy kruisdood was die klimaks en hoofonderwerp van die goeie nuus, oftewel die evangelie. Oor en oor vertel die Evangelieskrywers hoe die Here Jesus, veral tydens die laaste maande van Sy bediening, Sy dissipels op die hart gedruk het dat die eintlike doel van Sy koms na hierdie wêreld toe was om te kom sterf.
• Onmiddellik na die uiters betekenisvolle moment, as Petrus namens die dissipels bely, "U is die Christus, die Seun van die lewende God" (Mt 16:16), sê Hy in al drie die Sinoptiese Evangelies: "Van toe af het Jesus dit duidelik vir Sy dissipels begin stel dat Hy Jerusalem toe moet gaan en baie moet ly ... en dat Hy doodgemaak moet word ..." (Mt 16:21; Mk 8:31; Lk 9:22).
• Net hierna lees ons dat Hy op die berg van verheerliking met Moses en Elia oor Sy "uitgang" praat (Gr. exodus) wat Hy "in Jerusalem sou voltooi" (Lk 9:31). En kort daarna sê Hy dit nogeens vir Sy dissipels (Mt 17:22-23; Mk 9:31; Lk 9:44).
● Mens kan dit verstaan dat die dissipels Sy woorde nie kon begryp nie. Volgens hulle sou dit die mislukking van Sy sending beteken. Want in hulle agterkoppe was nog altyd die verwagting dat Hy in daardie dae Sy koninkryk hier op aarde gaan oprig. Selfs ná Sy opstanding het hulle steeds vir Hom gevra, "Here is dit nou die tyd dat U weer die koninkryk vir Israel gaan oprig?" (Hd 1:6).
Mens kan verstaan, dat Jesus moes sterf, was sekerlik vir hulle ondenkbaar en verwarrend. Maar, uiteraard, toe die Evangelies jare later geskryf is, het hulle al goed begryp waaroor alles gegaan het.
● As Jesus se onwrikbare gerigtheid dan was om
met Sy versoeningsdood die uitverkorenes as ewige bruid vir Hom los te koop, moet die vervolmaking van ons erfenis in Hom mos ook óns enkelhartige passie wees - naamlik die ewige heerlikheid saam met Hom as Sy bruid. Dit móét tog, nie waar nie!
Luister na Hb 12:1-3: "... laat ons die wedloop wat vir ons voorlê met volharding hardloop, die oog gevestig op Jesus die Begin en Voleinder van die geloof. Ter wille van die vreugde wat vir Hom in die vooruitsig was, het Hy die kruis verduur sonder om vir die skande daarvan terug te deins ... Hou Hom voor oë ..."
Ou Testamentiese Messiaanse profesieë
● Eintlik moes die Here Jesus se gerigtheid nie 'n verrassing vir Sy dissipels gewees het nie. Die Ou Testament is immers vol profetiese vooruitskouings na die komende Messias en Sy lyding.
• Reeds direk na die sondeval reageer Adam in die geloof op God se belofte (Gn 3:20). Hy noem sy vrou "Eva": lewegewer (Hb). Daarmee bely hy sy geloof dat sy vrou die grootmoeder gaan word van die lewendes - en veral van die Saad wat die slang se kop gaan vermorsel - díé Lewende (Gn 3:15).
God aanvaar Adam se geloofshandeling. Hy maak vir hulle velklere (21). Daarvoor moet Hy diere slag - waarskynlik 'n vooruitwysing na die komende offerstelsel, wat weer vooruit gewys het na Christus se groot offer. Die Hebreeuse woord "versoening" beteken immers om te bedek.
• Sentraal in die offerdiens was die boodskap dat die dood van 'n plaasvervangende offer - wat God self sou voorsien - in die volheid van die tyd versoening tussen Hom en Sy volk sou bewerkstellig.
• Dan was daar die talle Messiaanse profesieë. Van hulle is geeneen meer duidelik as die Kneglied van Jes 52:13-53:12 nie. En let op hoe uitdruklik Sy plaasvervangende lyding uitgespel word en dat Hy die sondes van baie op Hom sou neem (53:4-6, 12).
Die apostoliese prediking
Die Here se kruisdood om vir Hom 'n bruid los te koop, en Sy opstanding, was die hart van die apostoliese prediking.
Net 'n enkele voorbeeld of twee. In 1Kor 1:23 skryf die apostel: "... maar ons verkondig Christus wat gekruisig is. Vir die Jode is dit 'n aanstoot en vir die ander is dit onsin...".
En dan in die volgende hoofstuk: "Ek het my voorgeneem om met julle oor niks anders te praat nie as oor Jesus as die Christus, en wel oor Hom as die gekruisigde" (2:2).
Dit is volbring!
● Die Here word dan inderdaad buite Jerusalem gekruisig. En net voordat Hy finaal sterf, roep Hy die mooiste woord in die ganse Bybel uit: "Tetelestai!" (die sesde kruiswoord - Jh 19:30). Dit beteken: "Dit is volbring!", maar in Grieks is dit 'n enkele woord.
Kom ons besin kortliks oor hierdie uitroep.
• Die werkwoordstyd is die perfektum, wat in Grieks nie net wil beklemtoon dat die werk waarvoor Hy gekom het, afgehandel is nie, maar veral ook dat die gevolge daarvan vir altyd sal voortduur.
• Hierdie is dus nie die weeklaag van iemand wat oorwonne boedel oorgee nie. Dit is die dankbare jubeling van Een wat weet dat die taak waarvoor Hy gekom het triomfantelik afgehandel is en dat dit vir altyd so sal bly. Niemand - ook nie Satan en sy hordes demone - kan Sy werk ongedaan maak nie.
• Die talle Ou Testamentiese Messiaanse profesieë is almal vervul - behalwe natuurlik die wat moet wag vir die Koning se terugkoms. Die tipes en skaduwees en beeldspraak van Ou Testamentiese godsdiens word finaal soos vergeelde ou dokumente weggesluit in God se kluis van vergetelheid.
• Niks, maar niks, is uitstaande nie. Die aktiewe en passiewe gehoorsaamheid wat Sy vader van elke mens vereis voordat hy of sy gered kan word, is in Hóm vervolmaak. God se wet is vervul. En die vloek vir oortreding daarvan is namens dermiljoene lewens vanuit alle eeue en nasies gedra.
• Die pad na die ewige saligheid saam met hulle hemelse Bruidegom, is finaal en permanent oopgestoot vir elke begenadigde van God. En geen valhek sal ooit daar opgerig word nie.
• Waarlik, hierdie is die hoogtepunt van Johannes se evangelie - indien nie van die hele Bybel nie! Die enigste uitsondering is dalk die oomblik van Christus se opstanding.
Ten slotte
Nou mag daar tog mense onder ons wees wat wonder of Jesus se kruisdood werklik alles afgehandel het - mense wat wonder of jy nie tóg darem iets van jou kant af moet bydrae nie. Daar mag mense wees wat wonder of ons nie dalk te veel van Jesus se uitroep, "dit is volbring!", maak nie. Per slot van rekening is daar so ontsaglik baie op die spel vir 'n mens, dat jy eenvoudig nie kan bekostig om hier 'n fout te maak nie.
Vir seker moet ons hierdie dinge glo - net gló - as ons gered wil word. Maar tog kom die Vader sulke Thomasse tegemoet. En is ons nie maar almal twyfelaars nie? Hoe doen Hy dit?
● As die Here Jesus die laaste asem uitblaas, skeur die voorhangsel in die tempel - van bo na onder. Hoe kom dit ons kleingeloof tot hulp?
Eerstens, die feit dat dit van bo na onder skeur, sê vir ons dat dit God self is wat dit skeur.
Tweedens maak dit die pad na die allerheiligste oop - die woonplek van God alléén tot op daardie moment. Net die hoëpriester kon eenmaal per jaar met 'n offer daar ingaan. Nou egter is dit oop vir elke kind van God om toe te tree - net wanneer hy wil.
● Dat hierdie 'n geweldige moment is, blyk uit die feit dat die aarde skud en die rotse uitmekaar bars. En baie gelowiges wat dood was, word opgewek - om daarmee te toon dat die dood van Jesus as die Middelaar die opstanding van diegene wat deur 'n ware geloof vir altyd met Hom verenig is, onomkeerbaar waarborg.
● Net 'n laaste versekering. Die eeue-oue Psalm wat Jesus in Sy vierde kruiswoord aanhaal, sluit wonderlik vertroostend af. Psalm 22:23-32 beskryf die verlossingsvreugde en ewige sekuriteit van God se begenadiges. En dan eindig die Psalm, wat begin met "My God, my God, waarom het U my verlaat?", met 'n enkele Hebreeuse woord - vertaal met, "Hy het dit gedoen!" (OAV).
En dan kom die Septuaginta - die Griekse vertaling van die Ou Testament - eeue later, maar tog ook meer as twee eeue vóór die Here Jesus se kruisdood, en vertaal hierdie enkele Hebreeuse woord met 'n enkele Griekse woord: "tetelestai!".
● Waarlik, versoening deur Christus se gestorte bloed aan die kruis, sal steeds die hart van die evangelienuus bly, die skerp punt van alle ware prediking, die tema van die verordeninge van doop en nagmaal, en die inhoud van ons lofprysing - tot in ewigheid. Soos Op 4 & 5 dit stel: Die ouderlinge, en die lewende wesens, en tienduisende maal tienduisende engele, en alle skepsele in die hemele en op aarde, sal die Lam se lof besing: "U is waardig om die boek te neem en die seëls daarvan oop te maak omdat U geslag is en met U bloed mense vir God losgekoop het uit elke stam en taal en volk en nasie." En die hele skepping sal uitroep: "Aan Hom wat op die troon sit, en aan die Lam behoort die lof en die eer, die heerlikheid en die krag, tot in alle ewigheid."
Nico van der Walt
* Nico v/d Walt onderskryf die historiese, internasionale en reformatoriese 1689 Baptistebelydenis, asook die Belydenis van Sola 5, 'n assosiasie van Godgesentreerde evangeliese gelowiges in Suider-Afrika.
* Subskripsies, adresveranderings, kansellasies en korrespondensie: Postnet Suite No.148, Privaatsak X1, Northcliff, 2115. E: nico.vanderwalt@reformed.org.za ; Tel. 011 476 2907; 082 848 9396.
* Blogs: www.e-preke.blogspot.com (met skakels na nóg 4 blogs)
* Weekliks word 'n preek soos hierdie wêreldwyd en gratis per e-pos gestuur aan mense wat dit persoonlik aangevra het.
* Geen kopiereg. Dupliseer gerus. Of stuur elektronies verder.
* Preekopnames: E: info@nunide.org.za ; T: 012-808 3906
Subscribe to:
Posts (Atom)